Meer jahiliya
Matthias E. Storme, de montere denker die het intellectuele landschap vergast op zijn opbeurende ideeën heeft onze taal opgevrolijkt met het woord jahiliya. Jahiliya betekent onwetendheid of verduistering. Storme duidt daarmee een ideeëngoed aan waarmee men, in deze periode van vooruitgang en vrij denken, niet meer zo openlijk te koop durft te lopen.
In Doorbraak kondigt de hoogleraar het uitsterven van onze beschaving aan. We hebben een tekort aan kinderen en dat komt omdat we leven in een horizontalistische ik-en-de-wereld ideologie. In deze ideologie is er geen plaats meer voor dankbaarheid voor het gekregen leven, voor het geboren zijn uit een man én een vrouw. Deze ziekelijke maatschappij heeft geen respect meer voor autoriteit, ongelijkheid en transcendentie en eist steeds meer rechten op, zelfs het recht op non-discriminatie. Het is verboden om angst te hebben voor seksuele losbandigheid en vreemden. Onze maatschappij is oversekst en door en door slecht. We denken nu enkel aan onze geneugten en onze waarden in stand houden hoort daar niet bij.
Witte sokken laat de goede man niet alleen roepen in de woestijn en roept op tot meer jahiliya. De zestigplussers en de Limburgers onder onze lezers weten nog goed hoe het leven toen was in de tijd van de jahiliya. Herinnert u zich nog hoe uw moeder altijd klaar stond met de vers gesmeerde boterhammetjes wanneer u met de fiets van school kwam? Hoe vaders wil wet was en de meester u ezelsoren opzette als u uw tafels niet kon opzeggen? Men kon nog ongehinderd een groene Michel opsteken op de bus, zonder afkeurende blikken van gezondheidsfreaks. Weet u nog hoe u een blik aan de staart van een kat bond? Of wanneer u voor het eerst met het luchtgeweer op mussen schoot? Ah, en negers, daar spaarden wij zilverpapier voor, voor in de missies. Maar ze bleven tenminste in de Congo. Elke dag gingen we naar de vroegmis en de pastoor sloeg ons met de paraplu als we ons niet voegden. Dat waren nog eens tijden, die jahilyia.
Professor Storme, wanneer u zich soms eenzaam voelt in uw strijd, weet dat u niet alleen bent. De redactie van Witte sokken staat als één man achter u.
1 opmerking:
En hoe de stelling dat men pas in het leger een man werd, nog algemeen aanvaard was. Dienstweigeraars werden hun burgerrechten afgenomen. Toen moest je moeite doen om Belg te kunnen blijven.
Een reactie posten