Awoert Delhaize

Lezers die in Brussel een Delhaize supermarkt aandoen herkennen deze situatie waarschijnlijk wel. U komt met uw welgevulde karretje aan de kassa, waar de cassière u een welgemeend bonsoir toelacht. U beantwoordt haar vriendelijke groet met een even welgemeende goedenavond. Plots verstart haar glimlach tot een paniekerige grijns en ziet u haar vol afgrijzen denken: "C'est pas vrai, pourquoi ne parle-t-il pas le français comme tout le monde?". Nadat ze al uw aankopen met een uitdrukkingloze blik heeft ingetikt, noemt ze het bedrag onverstoorbaar in het frans. U geeft zich niet gewonnen en u vraagt traag en nadrukkelijk, opdat ze het goed zou verstaan, hoeveel maaltijdcheques van zes Euro dit zijn. Zij doet alsof ze u niet begrijpt, hoewel zij, als Brusselse, al vanaf het derde leerjaar lagere school Nederlands heeft geleerd. U geeft eindelijk toe en scheldt haar uit in onberispelijk Frans, terwijl zij met trillende onderlip haar tranen verbijt.

Beseft u wat u heeft aangericht? Is het de schuld van dit arme laaggeschoolde wicht dat zij onze taal niet ten gronde beheerst? Weet u wel hoe bedroefelijk de kwaliteit is van het franstalig onderwijs? Een gediplomeerde van dit net heeft weinig kansen in het leven en mag blij zijn dat iemand zich over haar ontfermt. Om het officiële Delhaisstandpunt te citeren:

Men moet bijvoorbeeld goed beseffen dat een eis tot perfecte tweetaligheid heel wat mensen (en niet in het minst de meerderheid van de laaggeschoolden) kansloos maakt op de arbeidsmarkt.

Omdat u met uw schelden het magere zelfbeeld van deze dames verder afbreekt, verzoekt Witte sokken zijn lezers met aandrang deze arme laaggeschoolden in hun waardigheid te laten. Laat het schelden en bewaar uw gemoedsrust. Witte sokken beveelt de warenhuizen van de familie Colruyt aan, die er al generaties in slaagt om -aan de laagste prijs- haar Nederlandstalig clienteel onberispelijk in de eigen taal te woord te staan.