Red het socialisme

Zoals onze trouwe lezers weten, houdt deze publicatie zich niet bezig met de actualiteit en de waan van de dag. Bij ons geen geïmproviseerde gazettenklap of geanimeerde toogpraat. Daarvoor bestaan er andere media. Witte sokken staat voor kwaliteit. Wij leveren onze bijdrage tot het maatschappelijk debat door onze diepzinnige beschouwingen over de teloorgang van onze traditionele waarden. Grondige analyses van lange termijntrends, daarvoor kunt u op ons rekenen.

Eén van de lange termijntrends die ons diep bedroeft, is de slechte naam die het socialisme tegenwoordig heeft. Deze wijze leer placht te strijden voor de vooruitgang en verheffing van het werkvolk. Helaas keerde het voorwerp van deze strijd, bekoord door de verlokkingen van het kapitalisme, zijn rug naar links en het gezicht naar rechts. Indertijd droeg het socialisme met fierheid het epitheton goddeloos. Ook het begrip biefstukkensocialisme kan nog als een compliment beschouwd worden.

Helaas heeft de decadente tijdsgeest het socialisme andere adjectieven toebedacht. Het begon met salonsocialisme. Dan werd het spuitwatersocialisme. Dit scheldwoord is niet alleen te danken aan de veranderende tijdsgeest. Ook de partij zelf had er een niet onbelangrijk aandeel in toen ze haar naam veranderde in Spa. Wanhopige pogingen om zich aan te passen aan de tijdsgeest, resulteerden in de termen afgunstsocialisme en kassasocialisme.

Wij kunnen het niet langer aanzien. Witte sokken roept zijn lezers op om het socialisme in zijn oorspronkelijke glorie te herstellen. Onthoud u van pejoratieve adjectieven en stuur uw werkvolk terug naar de ware schaapstal.

0110 voor verdraagzaamheid

Deze middag hadden wij het genoegen om in familiekring op TMF de rechtstreekse uitzending van de 0110 concerten voor verdraagzaamheid te mogen bijwonen. De Vlaamse muziekwereld zou vandaag samenkomen om de brave burger te waarschuwen voor de gevaren van extreem rechts.

Helaas, niet één noot muziek hebben we mogen horen. In plaats daarvan stond een man van middelbare leeftijd in bouwvakkerstijl, ontbloot bovenlijf, flesje Jupiler in de hand, met een stem die dringend scholing behoeft, wanhopig naar Mia te vragen. Op het Brussels podium schreeuwde een zestiger, met veelzeggende wallen onder zijn kleine oogjes, met zijn schorre doorrookte stem luidkeels putain, putain. Dit woord wensen we onvertaald te laten. Witte sokken is een beschaafde blog.

Het geheel werd aan elkaar gepraat door presentatrices die mekaar beconcurreerden op het vlak van het aantal piercings. Piercings, die zoals blijkt uit de vlijmscherpe maatschappelijke analyses van Dr. Dalrymple, eerder passen in de gevangeniskeuken, dan op een vooraanstaand medium als TMF.

Als deze zogenaamde muziekwereld de enigen zijn die kunnen oproepen tot verdraagzaamheid, kunnen we niet anders dan samen met professor Kinneging vaststellen dat deze maatschappij in een diepe morele crisis zit. We zouden zelfs hopen dat extreem rechts aan de macht komt om de goede zeden en de goede smaak te herstellen.

Daarom roept Witte sokken de muziekwereld met aandrang op om de de organisatie van de concerten tegen onverdraagzaamheid op zich nemen. Want, waar was nu het Collegium Vocale? En het Bl!ndmankwartet? De diepe tonen van de pianoforte van Jos Van Immerseel hebben we niet mogen aanhoren. Zijn niet de grote namen uit de muziek de beste garantie tegen onverdraagzaamheid. Gebruikte Beethoven niet al de tekst Ode an die Freude met de beroemde strofe 'Alle Menschen werden Brüder'?