Behoud de gij

Gij/ge worden in de standaardtaal alleen gebruikt ter aanduiding van god en zijn archaïsch. Voor het overige zijn deze vormen regionaal (=dialectisch).

Uitspraken van deze strekking vindt men helaas maar al te vaak terug in zogenaamde taaladviesgidsen. Witte sokken betreurt deze uitspraken, die niet overeenkomen met het werkelijke taalgebruik. Wanneer gij, rondom u, uw oor te luisteren legt, waar hoort gij dan de jij-vorm gebruiken? Bij de Hollanders, zult gij zeggen. Maar wilt gij echt gelijk een Hollander praten? In de klas, tegen de leerlingen of in de leraarskamer, onder de taalprofessoren hoort ge wel eens een jij en jou. Maar denkt gij dat die dat thuis ook doen? En gelooft ge echt dat de BV's en de intellectuelen nog jijen en jouwen als ze niet op tv zijn? Velen gebruiken de jij vorm tegen hun kinderen, maar niet tegen volwassenen. Want wie wil nu kindertaal spreken?

Witte Sokken roept zijn lezers op om de gij vorm in ere te herstellen. Ge moet nooit meer twijfelen tussen jij en u want gij is jij én u. En ge moet niet meer blozen wanneer cafégesprekken verstommen omdat ge jij naar de ober hebt geroepen in plaats van gij naar de garcon. Ook in het schriftelijk taalgebruik moet de gij terugkomen. De spelling is gemakkelijker, het is altijd t of dt (en geen word jij maar wordt gij). En zeggen de taalbeheersingsguru's niet dat geschreven taal best zo nauw mogelijk aanleunt bij de spreektaal?