Spaar de horeca

Overal langs onze mooie Vlaamse wegen, komt men horeca tegen. Strategisch gelegen langs idyllische knooppunten van onze fiets- en wandelpaden, vindt men knusse terrasjes die recreatieve fietsers moeten verleiden tot een dame blanche met koffie of een artisanaal streekbier. Kuiert men 's avonds door het dorp of langs de markt, weerom kan men niet ontsnappen aan de verlokkingen van een fris pintje of een portie gemengd.

Wij doen steeds meer beroep op de diensten van de horeca-uitbater. Waar we ooit uitkeken naar het jaarlijks restaurantbezoek met bomma en enkel op zondag na de hoogmis het dorpscafé met ons bezoek vereerden, bezoeken we nu bijna dagelijks een horeca-zaak. Vergeten uw boterhammetjes mee te nemen naar het werk? In de snackbar staat de dagschotel klaar. Iets te vieren? Een uitgebreid buffet in een grillrestaurant. Geen zin om te koken? De hartelijke taveerne-uitbater ontvangt u met open armen in zijn herberg om u te verwennen met een steak béarnaise of ribbetjes à volonté. De gastvrijheid van de horeca kent geen grenzen. Zon- of feestdag, van 's morgens vroeg tot 's morgens vroeg, geen moeite is te veel om de hongerigen te spijzen en de dorstigen te laven. Ons Vlaamse land lijkt wel uitgegroeid tot de grootste feesttafel van Europa en wij Vlamingen zijn de grootste verteerders in de gelagzalen.

Maar, beste lezer, hebt gij u al afgevraagd of iedereen kan meegenieten van uw dagelijks feest? Is het u niet opgevallen dat gij 's middags en 's avonds door dezelfde glunderende dame begroet wordt? Vindt gij het niet vreemd dat zeven dagen per week, dezelfde goedlachse kelner de spijzen naar uw tafel draagt? Weet, beste lezer, dat door het gebrek aan hooggekwalificeerd werkvolk onze gastvrijheidsindustrie zich gedwongen ziet om laaggekwalificeerd werkvolk lange dagen te laten presteren. Naast het nijpend personeelstekort, heeft de horeca-uitbater nog af te rekenen met de hoogste sociale lasten ter wereld, zodat hij het zich niet kan veroorloven zijn personeel te laten meegenieten van onze sociale zekerheid. De werkdruk ligt zelfs zo hoog, dat menig personeelslid niet durft zijn patroon lastig te vallen met een eenvoudig verzoek als een vrije middag voor een communiefeest of een uurtje voor een tandartsbezoek. Ook bij koorts of braakneigingen gaat het werk gewoon door.

Witte sokken roept zijn lezers op om de horeca te sparen. Hebben de overwerkte diensters ook geen recht op zondagsrust? Mag de vermoeide kok zijn avonden niet door brengen in familiekring? Spaar de horeca en blijf weg. Immers, niets zo gezellig als zelf te koken voor de vrienden.

Exercez ici votre néerlandais

Zoals onze trouwe lezer weet, is de redactie van Witte sokken erg bekommerd om de integratie van anderstaligen in onze gemeenschap. Immers, zonder behoorlijke kennis van onze taal, kan een nieuwkomer zich nooit voldoende inburgeren. Helaas wensen niet alle nieuwkomers een volwaardig lid van onze gemeenschap te zijn. Sommigen verkiezen buitenstaander te blijven of zelfs een eigen getto te stichten. Zij verzinnen doorzichtige excuses in de stijl van: "Ik heb nooit Nederlands geleerd op school, "Ik ben er nog niet klaar voor", "J'apprends facilement les langues et j'ai essayé le flamand, mais ça ne rentre pas" of "Le flamand n'est pas une vraie langue, mais plutôt un ensemble de dialectes Ménapiens". Nous sommes quand même tous des Belges, n'est-ce pas?

Anderzijds mogen we niet alle nieuwkomers over de zelfde kam scheren. Een niet onaanzienlijke groep volgt met prijzenswaardige volharding avondlessen in onze schone taal en stort zich met volle overgave op de activiteiten van ons rijke verenigingsleven. Maar het vuur waarmee ze hun Nederlands oefenen, wordt snel geblust door de gretigheid van de Vlaming om zijn meertaligheid te bewijzen. Ook onze middenstand treft hier schuld. De minste aarzeling tussen de of het brood, een half woord in het Frans - parapluie, hoe zeg je dat in het Nederlands? - of een flauwe schemering van een buitenlands accent in een verder perfecte Nederlandse volzin, worden al snel aangegrepen om de bestelling verder af te handelen in het Frans. De klant moest maar eens denken dat de handelaar flamingant is.

Maar met de actie Oefen hier je nederlands spannen de provincie Vlaams-Brabant en vzw De Rand samen om de nieuwkomers te helpen bij hun integratie. De anderstalige die zijn Nederlands oefent bij de deelnemende handelaars krijgt per bezoek een stempel op een spaarkaart. Na vier stempels is de spaarkaart vol en kan de houder aan een wedstrijd deelnemen. De eerste prijs is een luxeweekend ter waarde van 250 euro.

Ook Witte sokken wenst zijn steentje bij te dragen. Zoals we al herhaaldelijk schreven, ontvangen wij alle nieuwe Vlamingen met open armen, of ze nu uit nabije gewesten komen of uit verre buitenlanden. Iedere nieuwe Vlaming, kan op onze commentaarpagina's zijn Nederlands oefenen. Wegens de ontoereikendheid van ons budget kunnen wij helaas geen luxeweekends uitreiken, maar geven wij in de plaats hiervan gratis taaladvies en verloten wij een paar witte sokken onder de deelnemers van onze actie.

Noot: Onze redactiemedewerkster heeft ons erop gewezen dat de actie Oefen hier je Nederlands al bestaat sinds oktober 2006. Verder onderzoek leert ons dat slechts een minderheid van de middenstanders uit de Vlaamse Rand aan deze actie deelneemt. Witte sokken is deze handelaren erkentelijk, maar wenst tegelijk een warme oproep richten tot de andere handelaren om zich ook aan te sluiten bij dit mooie initiatief.