Spaar de horeca

Overal langs onze mooie Vlaamse wegen, komt men horeca tegen. Strategisch gelegen langs idyllische knooppunten van onze fiets- en wandelpaden, vindt men knusse terrasjes die recreatieve fietsers moeten verleiden tot een dame blanche met koffie of een artisanaal streekbier. Kuiert men 's avonds door het dorp of langs de markt, weerom kan men niet ontsnappen aan de verlokkingen van een fris pintje of een portie gemengd.

Wij doen steeds meer beroep op de diensten van de horeca-uitbater. Waar we ooit uitkeken naar het jaarlijks restaurantbezoek met bomma en enkel op zondag na de hoogmis het dorpscafé met ons bezoek vereerden, bezoeken we nu bijna dagelijks een horeca-zaak. Vergeten uw boterhammetjes mee te nemen naar het werk? In de snackbar staat de dagschotel klaar. Iets te vieren? Een uitgebreid buffet in een grillrestaurant. Geen zin om te koken? De hartelijke taveerne-uitbater ontvangt u met open armen in zijn herberg om u te verwennen met een steak béarnaise of ribbetjes à volonté. De gastvrijheid van de horeca kent geen grenzen. Zon- of feestdag, van 's morgens vroeg tot 's morgens vroeg, geen moeite is te veel om de hongerigen te spijzen en de dorstigen te laven. Ons Vlaamse land lijkt wel uitgegroeid tot de grootste feesttafel van Europa en wij Vlamingen zijn de grootste verteerders in de gelagzalen.

Maar, beste lezer, hebt gij u al afgevraagd of iedereen kan meegenieten van uw dagelijks feest? Is het u niet opgevallen dat gij 's middags en 's avonds door dezelfde glunderende dame begroet wordt? Vindt gij het niet vreemd dat zeven dagen per week, dezelfde goedlachse kelner de spijzen naar uw tafel draagt? Weet, beste lezer, dat door het gebrek aan hooggekwalificeerd werkvolk onze gastvrijheidsindustrie zich gedwongen ziet om laaggekwalificeerd werkvolk lange dagen te laten presteren. Naast het nijpend personeelstekort, heeft de horeca-uitbater nog af te rekenen met de hoogste sociale lasten ter wereld, zodat hij het zich niet kan veroorloven zijn personeel te laten meegenieten van onze sociale zekerheid. De werkdruk ligt zelfs zo hoog, dat menig personeelslid niet durft zijn patroon lastig te vallen met een eenvoudig verzoek als een vrije middag voor een communiefeest of een uurtje voor een tandartsbezoek. Ook bij koorts of braakneigingen gaat het werk gewoon door.

Witte sokken roept zijn lezers op om de horeca te sparen. Hebben de overwerkte diensters ook geen recht op zondagsrust? Mag de vermoeide kok zijn avonden niet door brengen in familiekring? Spaar de horeca en blijf weg. Immers, niets zo gezellig als zelf te koken voor de vrienden.