Voor een socialer mobiliteitsbeleid

Witte sokken wil een lans breken voor een socialer mobiliteitsbeleid. Als u wel eens in Brussel komt, valt het u zeker op. Meer en meer maken parkeerplaatsen en rijstroken plaats voor fietspaden, fietssluizen en fietsenstallingen. Misschien juicht u deze maatregelen toe. Wie is er immers tegen meer comfort voor de zwakke weggebruiker?

Heb u zich al eens afgevraagd wie er zich per fiets verplaatst? Is dat de kleine man die tussen de vrachtwagens laveert op het Meiserplein? De eenvoudige arbeider die op zijn stalen ros met versleten Sturmey Archer naafversnellingen terugkeert van zijn nachtshift? De thuiswerkende huismoeder die haar drie kinderen elke ochtend naar school brengt? Driemaal neen! Op de fiets ziet u de hoog opgeleide tweeverdiener die neerkijkt op het plebs dat zich met de wagen verplaatst en nooit naar het theater gaat. De tweetalige Vlaming die het vertikt om één woord Frans te spreken tegen zijn stadsgenoot die de tegenslag heeft gehad van negen jaar Nederlands te leren in het Franstalig onderwijs. De consultant met helm en fluorescerende gilet op zijn blitse Brompton vouwfiets. De mondige adjunct van de directeur die automobilisten uitscheldt omdat ze hem zijn voorrang van rechts afnemen. Zijn dit zwakke weggebruikers? Heeft u al ooit een bejaarde weduwe tegen autoruiten zien meppen omdat de bestuurder eventjes langs het fietspad probeert in te halen?

Daarom pleiten wij voor een echt sociaal mobiliteitsbeleid. Een beleid dat de echte zwakke weggebruiker ten goede komt. Want wie is er het slachtoffer van dit elitaire fietsbeleid? De arme vierde wereldmoeder die een maagring heeft laten plaatsen omdat ze zich geen biologische voeding kan veroorloven. Moet zij haar overgewicht honderden meters voortsleuren omdat haar parkeerplaats is weggehaald voor een fietspad? Waar moet de jonge werkloze, kansarme allochtoon zijn quad-race houden? Wij zijn voor een beleid dat de emancipatie van de vrouw ten goede komt. Afbreken die fietspaden! Parkeerplaatsen moeten er zijn. En minstens twee parkeerkaarten per gezin. Want als een gezin er maar één krijgt, is de het autootje van mevrouw dat als eerste verdwijnt. Meteen een stap dichterbij de moeder aan de haard.

Wij verheugen ons dat het socialistische gemeentebestuur van Sint-Joost-ten-Node een pionier is op het vlak van sociaal mobiliteitsbeleid. Het vers aangelegde fietspad op het Houwaertplein werd na enkele maanden weer afgebroken. Ook PS-staatsecretaris Emir Kir van openbare netheid heeft het niet voor elitaire mobiliteitsplannen. "Als je in een stad leeft, dan horen daar auto's bij."